Waarom drijven eiwitten in het celmembraan?

Eiwitten drijven in het celmembraan door de specifieke eigenschappen van zowel het celmembraan als de eiwitten zelf. Het celmembraan bestaat uit een dubbele laag van fosfolipiden. Deze fosfolipiden hebben een hydrofiele (waterminnende) kop die naar de waterige omgeving aan de binnen- en buitenkant van de cel wijst, en hydrofobe (waterafstotende) staarten die naar elkaar toe wijzen in het midden van het membraan.

Eiwitten zijn opgebouwd uit aminozuren, die ook hydrofiele of hydrofobe eigenschappen kunnen hebben. De manier waarop een eiwit gevouwen is, bepaalt hoe het zich in het membraan gedraagt:

• Hydrofobe delen van het eiwit nestelen zich tussen de hydrofobe staarten van de fosfolipiden in het midden van het membraan.
• Hydrofiele delen van het eiwit bevinden zich aan de waterige kanten van het membraan, bij de hydrofiele koppen van de fosfolipiden. Deze interacties zorgen ervoor dat eiwitten zich in het membraan kunnen nestelen en daar 'drijven'.

Eiwitten zijn essentieel voor het functioneren van de cel en vervullen diverse belangrijke functies in het celmembraan:

• Transport van stoffen: Ze fungeren als poortjes of pompen die specifieke moleculen, zoals voedingsstoffen of afvalstoffen, door het membraan heen helpen. Dit kan via actief of passief transport. Zonder deze eiwitten zouden veel stoffen de cel niet in of uit kunnen.
• Communicatie: Sommige eiwitten werken als receptoren die signalen van buiten de cel opvangen en deze doorgeven naar de binnenkant van de cel.
• Enzymatische activiteit: Andere eiwitten kunnen als enzymen werken en chemische reacties aan het oppervlak van het membraan versnellen.